Saresti facilmente perdonato se ti chiedessi cosa stavi effettivamente guardando. Capita di essere un'auto con una produzione massima di sette: The Siata Zagato 1250GT. Costruita nel 1955 per la Mille Miglia del 1956. Anche se la Mille Miglia funziona come un panno rosso per molti appassionati di classici, dobbiamo ancora immergerci un po' di più nella storia di questa magnifica 1250 GT. Negli anni '50 Zagato è molto attivo nella costruzione di vetture destinate alle competizioni agonistiche. Questo a sua volta è stato probabilmente ispirato dall'abilità nelle corse di Elio Zagato, figlio del fondatore Ugo Zagato. Tecnicamente la 1250 GT Zagato è basata sulla Fiat 1100, tipo 103. Con la versione sportiva della compatta 1100, considerata la GTI del suo tempo, la Fiat ha centrato perfettamente il segmento sportivo. La versione standard era abbastanza veloce da consentire a molte aziende di ottenere ancora di più dall'auto. La Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (SA), in breve Siata, per intenderci. In sostanza, questa è un'auto da corsa. Questo da solo spiegherebbe perché Zagato, con sede a Milano, è stato coinvolto
nella realizzazione di un piccolo numero di carrozzerie in alluminio perfettamente sagomate, in questo caso utilizzando come base il 1100 TV. Un piccolo numero chiedi, beh quanti esattamente allora? È lì che incontrerai la bella tradizione italiana di non sapere veramente! Guardando allo schieramento di partenza della Mille Miglia 1956 troviamo sei 1250 di Siata nella classe 1,100-1,300 Turismo e Gran Turismo.
La 1250 GT Zagato in questa pagina è un'auto con il numero di telaio (Fiat) 198498. Ci sono due file blu navy pieni di un resoconto ben dettagliato della storia dell'auto. Di per sé si tratta di un'aggiunta rara e preziosa con questo tipo di auto. Dai fascicoli risulta che il 19 gennaio 1956 l'auto fu consegnata a tale Angelo Zuffuni. Un nome balza all'occhio scorrendo i successivi proprietari ed è quello di Claudio Maglioli, figlio di Umberto Maglioli che a sua volta aveva partecipato a dieci Gran Premi di Formula 1. La guida di auto sportive sembrava essere nel suo sangue e il nato nel 1940 Claudio in seguito gode della reputazione di essere un pilota per Lancia stabile e soprattutto apprezzata per la preparazione di auto da corsa e da rally. Dall'iscrizione risulta inoltre che il Siata abbia trascorso un lungo periodo in Sicilia.
La Siata ha un bell'aspetto. Potrebbe non essere in buone condizioni, ma è comunque gloriosamente maturato. Fortunatamente nessuno ha armeggiato con l'auto nel corso degli anni. L'intero aspetto di Siata, fuori e dentro, trasuda una bella aria di metà degli anni Cinquanta.
Sotto il cofano, quell'impressione è migliorata. Insomma, un motore Fiat con la scritta Siata impressa in rosso sul coperchio delle valvole insieme a un bel pezzo della maestria di Eduardo Weber, un vero e proprio carburatore doppio down-draft senza filtro dell'aria. Quanto ti piace il tuo? Naturalmente, nessun blocco standard da 1,100 cc, ma perforato a 1,294 cc per rimanere entro il limite di classe da 1,100 a 1.300 cc. Anche all'interno la vista è sbalorditiva. Basta guardare i due autentici sedili avvolgenti. Il cruscotto ricorda quello più piccolo e sottile della Maserati A6G 54 Zagato. I quadranti dell'orologio dei quattro grandi calibri rotondi si sono leggermente ingialliti nel tempo. Abbastanza descrizione io qui dici; com'è guidare vorrai sapere. L'intera atmosfera e il suono emessi dall'auto sono fantastici. Il piccolo sedile appena regolabile fornisce una sorprendente quantità di supporto. Il grande volante, che tanto per cambiare sfoggia con orgoglio un logo Fiat al centro, sterza molto leggero ed è anche estremamente reattivo.
Il motore stesso è più fluido del previsto e risponde bene dal basso verso l'alto. La Siata è tutt'altro che lenta, la scocca in alluminio pesa appena 800 kg e una potenza di circa 80 CV. L'azione del cambio è ottima e deliziosamente precisa. Il suono Siata è pieno di carattere, come ci si aspetterebbe da un motore truccato, un po' antiquato, con uno scarico più o meno aperto... Vrrrrroom! Gestisce una discreta distanza, sufficiente per un'intera tappa della Mille, con il suo serbatoio da 80 litri.
Guidare la Miglia senza dover fare rifornimento? Questo è abbastanza intelligente. A questa Siata è garantita l'accettazione nel MM a causa della loro precedente partecipazione nel 1956. Questo indipendentemente dal fatto che fosse o meno nella formazione originale. L'esperienza mostra che l'organizzazione approva davvero l'aggiunta di quante più variazioni possibili nel campo dei principianti.
Gallery Aaldering è lo specialista leader in Europa di auto d'epoca dal 1975! Sempre 400 Classic e Sportscars in stock, visita il sito www.gallery-aaldering.com per l'attuale elenco di stock (tutte le auto offerte sono disponibili nel nostro showroom) e ulteriori informazioni. Siamo situati vicino al confine tedesco, a 95 km da Düsseldorf e 90 km da Amsterdam. Così facile viaggiare in aereo, treno, taxi e auto. È possibile organizzare il trasporto e la spedizione in tutto il mondo. Nessun dazio/costo di importazione in Europa. Acquistiamo, vendiamo e forniamo vendite in conto vendita (vendita per conto del proprietario). Possiamo organizzare/fornire la registrazione/documenti per i nostri clienti tedeschi (H-Kennzeichen, TÜV, Fahrzeugbrief, Wertgutachten usw.) e Benelux. Gallery Aaldering, Arnhemsestraat 47, 6971 AP Brummen, Paesi Bassi. Tel: 0031-575-564055. Qualità, esperienza e trasparenza sono ciò che ci contraddistingue. Vi aspettiamo nel nostro showroom
Het geeft niet als u even twee keer moet kijken om te zien wat u hier ziet. Het betreft hier namelijk een auto waarvan er maximaal zeven zijn gebouwd: de Siata 1250 GT Zagato. Gebouwd in 1955 voor de Mille Miglia van 1956, waar hij met een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan heeft deelgenomen. Die Mille Miglia mag voor veel klassiekerliefhebbers dan als een rode lap voor een stier werken, we duiken toch even de verdere geschiedenis van deze werkelijk geweldige 1250 GT in. Zagato is in de jaren ‘50 erg actief om auto’s te bouwen die primair bedoeld zijn om autosport mee te bedrijven. Niet in de laatste plaats omdat Elio Zagato, zoon van oprichter Ugo, zelf behoorlijk succesvol is in de racerij. De technische basis van de 1250 GT Zagato is de Fiat 1100 TV, ‘tipo 103’. Met die sportieve variant van de compacte 1100, de ‘GTI van zijn tijd’, slaat Fiat de spijker op de zeer sportieve kop. Standaard al vlot maar genoeg bedrijven weten het nog wat sneller te maken. De Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), kortweg Siata bijvoorbeeld. Feitelijk is dit een racewagen. Dat alleen al verklaart dus de gang naar Zagato in Milaan, waar in zeer kleine aantallen fantastisch gestroomlijnde aluminium koetsjes zijn geklopt, in dit geval dus op 1100 TV-basis. Kleine aantallen… Waarover hebben we het dan? Daar gaan we weer: naar goede Italiaanse gewoonte weten we dat niet precies. Als we de startlijst van de Mille Miglia 1956 erbij nemen, dan zien we in de klasse Turismo e Gran Turismo van 1.100 tot 1.300 cc zes Siata’s 1250.
De 1250 GT Zagato op deze pagina is de auto met (Fiat-)chassisnummer 198498. Bij de auto komen twee dikke donkerblauwe mappen bij die de historie van de auto behoorlijk gedetailleerd onderbouwen. Een ongekend waardevolle toevoeging bij een auto als deze.
De mappen laten onder andere zien dat de auto op 18 januari 1956 afgeleverd bij de eerste eigenaar, ene Angelo Zuffini. Eén naam valt direct op als we bij de volgende eigenaren kijken: Claudio Maglioli. Dat is om te beginnen de zoon van Umberto Maglioli, een serieuze autocoureur die zelfs tien Grands Prix Formule 1 heeft gereden. Het sportieve autobloed kruipt waar het niet kan gaan en Claudio, geboren in 1940, geniet op wat latere leeftijd een reputatie als fabrieksrijder voor Lancia, maar vooral ook als preparateur van race- en rallywagens. Uit de registraties van de Siata blijkt ook dat de auto lange tijd op Sicilië verbleef.
De Siata staat er werkelijk prachtig bij. Geen perfecte concoursstaat, maar gewoon ‘schitterend oud geworden’. Er is in de loop der tijd ook weinig aan de auto verbasterd. Als we zo om de Siata heen lopen en naar binnen kijken, dan is het in alles een auto van medio jaren vijftig.
Onder de motorkap wordt dat beeld alleen maar versterkt. Hier ligt in de basis een Fiat-motor, maar wel met in het rood ‘Siata’ op het kleppendeksel en daarnaast een mooi werkstukje van Edoardo Weber, een heuse dubbele valstroomcarburateur, zónder luchtfilter. Hoe racy wil je het hebben? Dit is natuurlijk niet zomaar een 1100-blokje, het is opgeboord naar 1.294 cc om nét onder de 1.300-grens te blijven, in verband met de klasse-indelingen in de autosport. Het interieur is al net zo’n feestje. De twee zeer authentieke kuipstoelen vallen natuurlijk op. Het dashboard lijkt verdacht veel op dat van een Maserati A6G 54 Zagato, maar dan kleiner, smaller vooral. De vier grote, ronde klokken zijn door de tand des tijds zachtjes wat vergeeld. Hoogste tijd om te rijden. Het geluid en de hele sfeer in de auto zijn fantastisch. Het kleine, niet echt te verstellen zitje geeft aardig wat zijdelingse steun. Het grote stuur, dat voor de variatie een trots Fiat-logo in het hart draagt, laat zich erg licht maar ook enorm alert bedienen.
De motor is soepeler dan verwacht en pakt ook bij wat lagere toeren mooi op. Traag is de Siata allerminst, zo voelt hij in elk geval niet aan, door de aluminium koets weegt de auto rijklaar maar 800 kg. Het motorvermogen moet rond de 80 pk liggen. Het schakelen is ook een feestje, prachtig nauwkeurig. Ondertussen klinkt de Siata zeer karaktervol, zoals je verwacht van een opgepepte, lichtelijk ouderwetse motor met een vrijwel open uitlaat… ‘Prèèèp!’ Flinke afstanden rijden kan gemakkelijk, met de tachtig(!) liter tank die achterin ligt. Gewoon een hele etappe in de Mille Miglia rijden zonder tussentijds te tanken. Zó gek is die gedachte niet. De Siata wordt in de MM ongetwijfeld toegelaten. Dit ongeacht of dit exemplaar er daarvan nou eentje was of niet, waarbij de ervaring leert dat de organisatie het alleen maar leuk vindt om wat meer variatie in het startveld te hebben.
Es macht nichts, wenn Sie zweimal hinschauen müssen um zu sehen, was Sie hier wirklich sehen. Dies ist ein Auto, von dem maximal sieben Exemplare gebaut wurden: der Siata 1250 GT Zagato. Gebaut 1955 für die Mille Miglia von 1956. Diese Mille Miglia mag für viele klassische Enthusiasten wie ein rotes Tuch für einen Stier wirken, aber zuerst werfen wir einen Blick auf die weitere Geschichte dieser wirklich großartigen 1250 GT. In den 1950er Jahren war Zagato sehr aktiv im Bau von Autos, die hauptsächlich für den Motorsport bestimmt waren. Nicht zuletzt, weil Elio Zagato, Sohn des Gründers Ugo, selbst recht erfolgreich im Rennsport unterwegs war.
Technische Basis des 1250 GT Zagato ist der Fiat 1100 TV, „tipo 103“. Mit dieser sportlichen Variante des kompakten 1100, dem „GTI seiner Zeit“, trifft Fiat den Nagel auf den sehr sportlichen Kopf. Standardmäßig schon schnell, aber viele Unternehmen wissen, wie man es noch schneller machen kann. Die Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), kurz Siata, zum Beispiel. Eigentlich ist dieses Auto ein Rennwagen. Das allein erklärt schon die Reise zu Zagato in Mailand, wo traumhaft stromlinienförmige Alu-Kutschen in Kleinstauflagen, in diesem Fall auf 1100 TV-Basis, geschlagen wurden. Kleine Zahlen… Worüber reden wir also? In guter italienischer Weise wissen wir es nicht genau. Berücksichtigt man die Starterliste der Mille Miglia 1956, sehen wir sechs Siata 1250 in der Klasse Turismo e Gran Turismo von 1.100 bis 1.300 ccm.
Der 1250 GT Zagato auf dieser Seite ist das Auto mit der (Fiat-) Fahrgestellnummer 198498. Das Auto wird mit zwei dicken dunkelblauen Ordnern geliefert, die die Geschichte des Autos sehr detailliert belegen. Eine unglaublich wertvolle Ergänzung für ein Auto wie dieses. Aus den Ordnern geht unter anderem hervor, dass der Wagen am 18. Januar 1956 an den Erstbesitzer, einen gewissen Angelo Zuffini, ausgeliefert wurde. Ein Name fällt sofort auf, wenn wir uns die folgenden Besitzer ansehen: Claudio Maglioli. Das ist erstmals der Sohn von Umberto Maglioli, einem ernsthaften Rennfahrer, der sogar zehn Formel-1-Grand-Prix gefahren ist. Das sportliche Autoblut kriecht dorthin, wo es nicht hingehen kann und Claudio, Jahrgang 1940, genießt in etwas späterem Alter einen Ruf als Werksfahrer für Lancia und vor allem um das präparieren von Renn- und Rallyeautos. Die Zulassungen des Siata zeigen auch, dass das Auto lange Zeit in Sizilien verbracht hat.
Die Siata sieht wirklich wunderschön aus. Kein perfekter Wettkampfzustand, sondern einfach „schön gealtert“. Im Laufe der Zeit wurde am Auto wenig verändert. Wenn wir um den Siata herumgehen und hineinschauen, dann ist es in allem ein Auto aus der Mitte der fünfziger Jahre.
Unter der Haube wird dieses Bild nochmals verstärkt. Hier ist im Grunde ein Fiat-Motor, aber mit rotem ‘Siata’ auf dem Ventildeckel und auch etwas Schönes von Edoardo Weber, ein echter Doppel-Fallstromvergaser, ohne Luftfilter. Wie rassig wollen Sie es? Das ist natürlich nicht irgendein 1100er Block, sondern der Block wurde auf 1.294 ccm aufgebohrt um aufgrund der Klasseneinteilung im Motorsport knapp unter der 1.300er Grenze zu bleiben. Der Innenraum bietet genau das gleiche Erlebnis. Die beiden sehr authentischen Schalensitze fallen natürlich auf. Das Armaturenbrett sieht verdächtig viel aus wie das eines Maserati A6G 54 Zagato, nur etwas kleiner und vor allem schmaler. Die vier großen, runden Uhren sind durch den Zahn der Zeit leicht vergilbt. Zeit zu fahren. Der Sound und die ganze Atmosphäre im Auto sind fantastisch. Der kleine, nicht wirklich verstellbare Sitz bietet ziemlich viel Seitenhalt. Das große Lenkrad, das zur Variation ein stolzes Fiat-Logo im Herzen trägt, lässt sich sehr leichtgängig, aber auch sehr aufmerksam bedienen.
Der Motor funktioniert geschmeidiger als erwartet und zieht auch bei niedrigeren Drehzahlen gut durch. Langsam ist der Siata keineswegs, zumindest fühlt es sich nicht so an, denn durch die Aluminiumkarosserie wiegt das Auto fahrfertig nur 800 kg. Die Motorleistung soll bei rund 80 PS liegen. Das Schalten gibt auch ein gutes Gefühl, schön präzise. Dabei klingt der Siata sehr charaktervoll, wie man es von einem aufgepeppten, etwas altbackenen Motor mit fast offenem Auspuff erwartet… „Prèèèp!“ Mit dem achtzig (!)-Liter-Tank hinten fällt es leicht, längere Strecken zu fahren. Fahren Sie einfach eine ganze Etappe bei der Mille Miglia, ohne zwischenzeitlich zu tanken, eigentlich ist diese Idee gar nicht so verrückt. Die Siata wird aufgrund ihrer vorherigen Teilnahme im Jahr 1956 direkt in die MM aufgenommen. Dies unabhängig davon, ob dieses Exemplar zu ihnen gehörte oder nicht, wobei die Erfahrung zeigt, dass die Organisation gerne etwas mehr Abwechslung im Starterfeld haben möchte.
Die Gallery Aaldering in den Niederlanden existiert seit 1975 und ist Marktführer in Europa im Bereich von klassischen Fahrzeugen. Es sind immer 400 klassische Fahrzeuge und Sportwagen auf Vorrat. Bitte besuchen Sie unsere Website www.gallery-aaldering.com für den aktuellen Vorrat und weitere Informationen. Alle gezeigte Fahrzeuge sind zu besichtingen in unseren Ausstellungsräumen. Wir haben unseren Sitz unweit der deutschen Grenze, 95 Km Entfernung von Düsseldorf und 90 Km Entfernung von Amsterdam, gut erreichbar mit dem Zug, Auto, Taxi und Flugzeug. Transport und Versand weltweit kann versorgt werden, innerhalb von Europa fallen keine Importsteuern oder Zollkosten an. Unsere Kerntätigkeiten sind Ankauf, Verkauf und Konsignationverkauf. (im Auftrag vom Kunde) Wir versorgen alle Zulassungsunterlagen (H-Kennzeichen, Fahrzeugbrief, Wertgutachten usw.) für unsere deutsche- und Beneluxkunden. Bei uns können Sie auch leasen oder finanzieren! Unser Leasingpartner bietet maßgeschneiderte Lösungen für private und gewerbliche Kunden. Gallery Aaldering, Arnhemsestraat 47, 6971 AP Brummen in den Niederlanden. T. 0031-575-564055 Qualität, Erfahrung und Transparenz sind unsere besondere Merkmale! Wir freuen und auf Ihren Besuch.