Het zou je gemakkelijk vergeven zijn als je je afvroeg waar je eigenlijk naar keek. Het blijkt een auto te zijn met een maximale oplage van zeven stuks: de Grafiek Zagato 1250GT. Gebouwd in 1955 voor de Mille Miglia van 1956. Hoewel de Mille Miglia voor menig klassiekerliefhebber als een rode doek voor een stier werkt, moeten we nog wat meer terugduiken in de geschiedenis van deze werkelijk schitterende 1250 GT. In de jaren 50 is Zagato zeer actief in het bouwen van auto's bestemd voor competitief racen. Dit werd op zijn beurt waarschijnlijk geïnspireerd door het racevermogen van Elio Zagato, de zoon van oprichter Ugo Zagato. Technisch gezien is de 1250 GT Zagato gebaseerd op de Fiat 1100, tipo 103. Met de sportieve versie van de compacte 1100, beschouwd als de GTI van zijn tijd, sloeg Fiat perfect toe op het sportsegment. De standaardversie was zo snel dat veel firma's nog meer uit de auto konden halen. De Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (SA), afgekort Siata bijvoorbeeld. In wezen is dit een racewagen. Dat alleen al zou verklaren waarom het in Milaan gevestigde Zagato erbij betrokken raakte
bij het maken van een klein aantal perfect gevormde aluminium carrosserieën, in dit geval met de 1100 TV als basis. Een klein aantal vraag je, nou hoeveel precies dan? Daar kom je de fijne Italiaanse traditie van het niet echt weten tegen! Kijkend naar de startopstelling van de Mille Miglia uit 1956 vinden we zes Siata's 1250 in de 1,100 tot 1,300 Turismo e Gran Turismo klasse.
De 1250 GT Zagato op deze pagina is een auto met (Fiat) chassisnummer 198498. Er zijn twee marineblauwe dossiers gevuld met een mooi gedetailleerd verslag van de historie van de auto. Op zich is dat een zeldzame en waardevolle aanvulling bij dit soort auto's. Uit de dossiers blijkt dat de auto op 19 januari 1956 is geleverd aan ene Angelo Zuffuni. Eén naam springt eruit bij het bekijken van de volgende eigenaren en dat is de naam van Claudio Maglioli, zoon van Umberto Maglioli die zelf in tien Formule 1 Grand Prix had gereden. Sportwagenrijden bleek hem in het bloed te zitten en de in 1940 geboren Claudio geniet later de reputatie een coureur te zijn voor Lancia stabiel en vooral gewaardeerd voor het voorbereiden van race- en rallyauto's. Uit de registratie blijkt ook dat de Siata een lange periode op Sicilië heeft doorgebracht.
De Siata ziet er geweldig uit. Het is misschien niet in concourse staat, het is desalniettemin glorieus gerijpt. Gelukkig heeft er in de loop der jaren niemand aan de auto gesleuteld. De hele Siata's uitstraling, zowel van buiten als van binnen, ademt een heerlijke mid-fifty's sfeer uit.
Onder de motorkap wordt die indruk versterkt. Kortom, een Fiat-motor met in reliëf Siata in rood op het kleppendeksel, samen met een mooi stukje meesterschap van Eduardo Weber, een echte dubbele neerwaartse carburateur zonder luchtfilter. Hoe pittig vind je de jouwe? Uiteraard geen standaard 1,100 cc blok maar uitgeboord naar 1,294 cc om binnen de klassegrens van 1,100 tot 1.300 cc te blijven. Ook binnen is het uitzicht adembenemend. Kijk maar eens naar de twee authentieke kuipstoelen. Het dashboard doet denken aan een kleiner, slanker exemplaar van de Maserati A6G 54 Zagato. De wijzerplaten van de vier grote ronde meters zijn in de loop van de tijd lichtjes vergeeld. Genoeg beschrijving Ik hier zeg je; hoe het is om te rijden wil je weten. De hele sfeer en het geluid dat de auto maakt is fantastisch. Het kleine, nauwelijks verstelbare zitje geeft verrassend veel steun. Het grote stuur, waar voor de verandering trots een Fiat-logo op prijkt, stuurt heel licht en reageert ook nog eens enorm.
De motor zelf is soepeler dan verwacht en reageert mooi vanaf het lagere toerenbereik naar boven. De Siata is allesbehalve traag, de aluminium carrosserie weegt amper 800 kg en een vermogen van zo'n 80 pk. De versnellingsactie is geweldig en heerlijk nauwkeurig. Het Siata-geluid is karaktervol, zoals je zou hopen van een opgevoerde, ietwat ouderwetse motor met min of meer open uitlaat… Vrrrrroom! Met zijn brandstoftank van 80 liter legt hij een behoorlijke afstand af, genoeg voor een hele etappe in de Mille.
Rijden met de Miglia zonder te stoppen om te tanken? Dat is best slim. Deze Siata is verzekerd van acceptatie in de MM vanwege eerdere deelname van hen in 1956. Dit ongeacht of deze in de originele line-up zat of niet. De ervaring leert dat de organisatie het erg goed vindt om zoveel mogelijk variatie in het startersveld toe te voegen.
Gallery Aaldering is Europa's toonaangevende Classic Cars specialist sinds 1975! Altijd 400 Classic en Sportscars op voorraad, kijk op www.gallery-aaldering.com voor de actuele voorraadlijst (alle aangeboden auto's zijn beschikbaar in onze showroom) en verdere informatie. Wij zijn gevestigd nabij de Duitse grens, 95 km van Düsseldorf en 90 km van Amsterdam. Zo gemakkelijk reizen per vliegtuig, trein, taxi en auto. Transport en wereldwijde verzending kan worden geregeld. Geen invoerrechten/invoerkosten binnen Europa. Wij kopen, verkopen en verzorgen de verkoop in consignatie (verkoop in opdracht van de eigenaar). Voor onze Duitse (H-Kennzeichen, TÜV, Fahrzeugbrief, Wertgutachten usw.) en Benelux klanten kunnen wij registratie/papieren regelen/leveren. Gallery Aaldering, Arnhemsestraat 47, 6971 AP Brummen, Nederland. Tel: 0031-575-564055. Kwaliteit, ervaring en transparantie is wat ons onderscheidt. Wij verwelkomen u graag in onze showroom
Het geeft niet als u even twee keer moet kijken om te zien wat u hier ziet. Het betreft hier namelijk een auto waarvan er maximaal zeven zijn gebouwd: de Siata 1250 GT Zagato. Gebouwd in 1955 voor de Mille Miglia van 1956, waar hij met een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan heeft deelgenomen. Die Mille Miglia mag voor veel klassiekerliefhebbers dan als een rode lap voor een stier werken, we duiken toch even de verdere geschiedenis van deze werkelijk geweldige 1250 GT in. Zagato is in de jaren ‘50 erg actief om auto’s te bouwen die primair bedoeld zijn om autosport mee te bedrijven. Niet in de laatste plaats omdat Elio Zagato, zoon van oprichter Ugo, zelf behoorlijk succesvol is in de racerij. De technische basis van de 1250 GT Zagato is de Fiat 1100 TV, ‘tipo 103’. Met die sportieve variant van de compacte 1100, de ‘GTI van zijn tijd’, slaat Fiat de spijker op de zeer sportieve kop. Standaard al vlot maar genoeg bedrijven weten het nog wat sneller te maken. De Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), kortweg Siata bijvoorbeeld. Feitelijk is dit een racewagen. Dat alleen al verklaart dus de gang naar Zagato in Milaan, waar in zeer kleine aantallen fantastisch gestroomlijnde aluminium koetsjes zijn geklopt, in dit geval dus op 1100 TV-basis. Kleine aantallen… Waarover hebben we het dan? Daar gaan we weer: naar goede Italiaanse gewoonte weten we dat niet precies. Als we de startlijst van de Mille Miglia 1956 erbij nemen, dan zien we in de klasse Turismo e Gran Turismo van 1.100 tot 1.300 cc zes Siata’s 1250.
De 1250 GT Zagato op deze pagina is de auto met (Fiat-)chassisnummer 198498. Bij de auto komen twee dikke donkerblauwe mappen bij die de historie van de auto behoorlijk gedetailleerd onderbouwen. Een ongekend waardevolle toevoeging bij een auto als deze.
De mappen laten onder andere zien dat de auto op 18 januari 1956 afgeleverd bij de eerste eigenaar, ene Angelo Zuffini. Eén naam valt direct op als we bij de volgende eigenaren kijken: Claudio Maglioli. Dat is om te beginnen de zoon van Umberto Maglioli, een serieuze autocoureur die zelfs tien Grands Prix Formule 1 heeft gereden. Het sportieve autobloed kruipt waar het niet kan gaan en Claudio, geboren in 1940, geniet op wat latere leeftijd een reputatie als fabrieksrijder voor Lancia, maar vooral ook als preparateur van race- en rallywagens. Uit de registraties van de Siata blijkt ook dat de auto lange tijd op Sicilië verbleef.
De Siata staat er werkelijk prachtig bij. Geen perfecte concoursstaat, maar gewoon ‘schitterend oud geworden’. Er is in de loop der tijd ook weinig aan de auto verbasterd. Als we zo om de Siata heen lopen en naar binnen kijken, dan is het in alles een auto van medio jaren vijftig.
Onder de motorkap wordt dat beeld alleen maar versterkt. Hier ligt in de basis een Fiat-motor, maar wel met in het rood ‘Siata’ op het kleppendeksel en daarnaast een mooi werkstukje van Edoardo Weber, een heuse dubbele valstroomcarburateur, zónder luchtfilter. Hoe racy wil je het hebben? Dit is natuurlijk niet zomaar een 1100-blokje, het is opgeboord naar 1.294 cc om nét onder de 1.300-grens te blijven, in verband met de klasse-indelingen in de autosport. Het interieur is al net zo’n feestje. De twee zeer authentieke kuipstoelen vallen natuurlijk op. Het dashboard lijkt verdacht veel op dat van een Maserati A6G 54 Zagato, maar dan kleiner, smaller vooral. De vier grote, ronde klokken zijn door de tand des tijds zachtjes wat vergeeld. Hoogste tijd om te rijden. Het geluid en de hele sfeer in de auto zijn fantastisch. Het kleine, niet echt te verstellen zitje geeft aardig wat zijdelingse steun. Het grote stuur, dat voor de variatie een trots Fiat-logo in het hart draagt, laat zich erg licht maar ook enorm alert bedienen.
De motor is soepeler dan verwacht en pakt ook bij wat lagere toeren mooi op. Traag is de Siata allerminst, zo voelt hij in elk geval niet aan, door de aluminium koets weegt de auto rijklaar maar 800 kg. Het motorvermogen moet rond de 80 pk liggen. Het schakelen is ook een feestje, prachtig nauwkeurig. Ondertussen klinkt de Siata zeer karaktervol, zoals je verwacht van een opgepepte, lichtelijk ouderwetse motor met een vrijwel open uitlaat… ‘Prèèèp!’ Flinke afstanden rijden kan gemakkelijk, met de tachtig(!) liter tank die achterin ligt. Gewoon een hele etappe in de Mille Miglia rijden zonder tussentijds te tanken. Zó gek is die gedachte niet. De Siata wordt in de MM ongetwijfeld toegelaten. Dit ongeacht of dit exemplaar er daarvan nou eentje was of niet, waarbij de ervaring leert dat de organisatie het alleen maar leuk vindt om wat meer variatie in het startveld te hebben.
Es macht nichts, wenn Sie zweimal hinschauen müssen um zu sehen, was Sie hier wirklich sehen. Dies ist ein Auto, von dem maximal sieben Exemplare gebaut wurden: der Siata 1250 GT Zagato. Gebaut 1955 für die Mille Miglia von 1956. Diese Mille Miglia mag für viele klassische Enthusiasten wie ein rotes Tuch für einen Stier wirken, aber zuerst werfen wir einen Blick auf die weitere Geschichte dieser wirklich großartigen 1250 GT. In den 1950er Jahren war Zagato sehr aktiv im Bau von Autos, die hauptsächlich für den Motorsport bestimmt waren. Nicht zuletzt, weil Elio Zagato, Sohn des Gründers Ugo, selbst recht erfolgreich im Rennsport unterwegs war.
Technische Basis des 1250 GT Zagato ist der Fiat 1100 TV, „tipo 103“. Mit dieser sportlichen Variante des kompakten 1100, dem „GTI seiner Zeit“, trifft Fiat den Nagel auf den sehr sportlichen Kopf. Standardmäßig schon schnell, aber viele Unternehmen wissen, wie man es noch schneller machen kann. Die Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), kurz Siata, zum Beispiel. Eigentlich ist dieses Auto ein Rennwagen. Das allein erklärt schon die Reise zu Zagato in Mailand, wo traumhaft stromlinienförmige Alu-Kutschen in Kleinstauflagen, in diesem Fall auf 1100 TV-Basis, geschlagen wurden. Kleine Zahlen… Worüber reden wir also? In guter italienischer Weise wissen wir es nicht genau. Berücksichtigt man die Starterliste der Mille Miglia 1956, sehen wir sechs Siata 1250 in der Klasse Turismo e Gran Turismo von 1.100 bis 1.300 ccm.
Der 1250 GT Zagato auf dieser Seite ist das Auto mit der (Fiat-) Fahrgestellnummer 198498. Das Auto wird mit zwei dicken dunkelblauen Ordnern geliefert, die die Geschichte des Autos sehr detailliert belegen. Eine unglaublich wertvolle Ergänzung für ein Auto wie dieses. Aus den Ordnern geht unter anderem hervor, dass der Wagen am 18. Januar 1956 an den Erstbesitzer, einen gewissen Angelo Zuffini, ausgeliefert wurde. Ein Name fällt sofort auf, wenn wir uns die folgenden Besitzer ansehen: Claudio Maglioli. Das ist erstmals der Sohn von Umberto Maglioli, einem ernsthaften Rennfahrer, der sogar zehn Formel-1-Grand-Prix gefahren ist. Das sportliche Autoblut kriecht dorthin, wo es nicht hingehen kann und Claudio, Jahrgang 1940, genießt in etwas späterem Alter einen Ruf als Werksfahrer für Lancia und vor allem um das präparieren von Renn- und Rallyeautos. Die Zulassungen des Siata zeigen auch, dass das Auto lange Zeit in Sizilien verbracht hat.
Die Siata sieht wirklich wunderschön aus. Kein perfekter Wettkampfzustand, sondern einfach „schön gealtert“. Im Laufe der Zeit wurde am Auto wenig verändert. Wenn wir um den Siata herumgehen und hineinschauen, dann ist es in allem ein Auto aus der Mitte der fünfziger Jahre.
Unter der Haube wird dieses Bild nochmals verstärkt. Hier ist im Grunde ein Fiat-Motor, aber mit rotem ‘Siata’ auf dem Ventildeckel und auch etwas Schönes von Edoardo Weber, ein echter Doppel-Fallstromvergaser, ohne Luftfilter. Wie rassig wollen Sie es? Das ist natürlich nicht irgendein 1100er Block, sondern der Block wurde auf 1.294 ccm aufgebohrt um aufgrund der Klasseneinteilung im Motorsport knapp unter der 1.300er Grenze zu bleiben. Der Innenraum bietet genau das gleiche Erlebnis. Die beiden sehr authentischen Schalensitze fallen natürlich auf. Das Armaturenbrett sieht verdächtig viel aus wie das eines Maserati A6G 54 Zagato, nur etwas kleiner und vor allem schmaler. Die vier großen, runden Uhren sind durch den Zahn der Zeit leicht vergilbt. Zeit zu fahren. Der Sound und die ganze Atmosphäre im Auto sind fantastisch. Der kleine, nicht wirklich verstellbare Sitz bietet ziemlich viel Seitenhalt. Das große Lenkrad, das zur Variation ein stolzes Fiat-Logo im Herzen trägt, lässt sich sehr leichtgängig, aber auch sehr aufmerksam bedienen.
Der Motor funktioniert geschmeidiger als erwartet und zieht auch bei niedrigeren Drehzahlen gut durch. Langsam ist der Siata keineswegs, zumindest fühlt es sich nicht so an, denn durch die Aluminiumkarosserie wiegt das Auto fahrfertig nur 800 kg. Die Motorleistung soll bei rund 80 PS liegen. Das Schalten gibt auch ein gutes Gefühl, schön präzise. Dabei klingt der Siata sehr charaktervoll, wie man es von einem aufgepeppten, etwas altbackenen Motor mit fast offenem Auspuff erwartet… „Prèèèp!“ Mit dem achtzig (!)-Liter-Tank hinten fällt es leicht, längere Strecken zu fahren. Fahren Sie einfach eine ganze Etappe bei der Mille Miglia, ohne zwischenzeitlich zu tanken, eigentlich ist diese Idee gar nicht so verrückt. Die Siata wird aufgrund ihrer vorherigen Teilnahme im Jahr 1956 direkt in die MM aufgenommen. Dies unabhängig davon, ob dieses Exemplar zu ihnen gehörte oder nicht, wobei die Erfahrung zeigt, dass die Organisation gerne etwas mehr Abwechslung im Starterfeld haben möchte.
Die Gallery Aaldering in den Niederlanden existiert seit 1975 und ist Marktführer in Europa im Bereich von klassischen Fahrzeugen. Es sind immer 400 klassische Fahrzeuge und Sportwagen auf Vorrat. Bitte besuchen Sie unsere Website www.gallery-aaldering.com für den aktuellen Vorrat und weitere Informationen. Alle gezeigte Fahrzeuge sind zu besichtingen in unseren Ausstellungsräumen. Wir haben unseren Sitz unweit der deutschen Grenze, 95 Km Entfernung von Düsseldorf und 90 Km Entfernung von Amsterdam, gut erreichbar mit dem Zug, Auto, Taxi und Flugzeug. Transport und Versand weltweit kann versorgt werden, innerhalb von Europa fallen keine Importsteuern oder Zollkosten an. Unsere Kerntätigkeiten sind Ankauf, Verkauf und Konsignationverkauf. (im Auftrag vom Kunde) Wir versorgen alle Zulassungsunterlagen (H-Kennzeichen, Fahrzeugbrief, Wertgutachten usw.) für unsere deutsche- und Beneluxkunden. Bei uns können Sie auch leasen oder finanzieren! Unser Leasingpartner bietet maßgeschneiderte Lösungen für private und gewerbliche Kunden. Gallery Aaldering, Arnhemsestraat 47, 6971 AP Brummen in den Niederlanden. T. 0031-575-564055 Qualität, Erfahrung und Transparenz sind unsere besondere Merkmale! Wir freuen und auf Ihren Besuch.
