You would be easily forgiven if you were wondering what you were actually looking at. It happens to be a car with a maximal production run of seven: The Siata 1250 GT Zagato. Built in 1955 for the 1956 Mille Miglia. Although the Mille Miglia works as a red cloth to a bull for many a classic enthusiast, we still need to dive back a bit more into this truly magnificent 1250 GT’s history. In the 50s Zagato is very active in building cars intended for competitive racing. This in turn was probably inspired by the racing prowess of Elio Zagato, the son of founder Ugo Zagato. Technically the 1250 GT Zagato is based on the Fiat 1100, tipo 103. With the sporty version of the compact 1100, considered the GTI of its day, Fiat perfectly hit the sports segment. The standard version was fast enough that many firms were able to get even more out of the car. The Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), Siata for short, for one. In essence, this is a racing car. That alone would explain why Milan-based Zagato became involved
in making a small number of perfectly formed aluminium coachworks, in this case using the 1100 TV as a base. A small number you ask, well how many exactly then? That is where you will encounter the fine Italian tradition of not really knowing! Looking at the starting line-up of the 1956 Mille Miglia we find six Siata’s 1250 in the 1,100 to 1,300 Turismo e Gran Turismo class.
The 1250 GT Zagato on this page is a car with the (Fiat) chassis number 198498. There are two navy blue files filled with a nicely detailed account of the car’s history. In itself that is a rare and valuable adjunct with this kind of car. The files show that in the 19th of January 1956, the car was supplied to one Angelo Zuffuni. One name jumps out whilst perusing the next owners and that is the name of Claudio Maglioli, son of Umberto Maglioli who himself had driven in ten Formula 1 Grand Prix. Sportscar driving appeared to be in his blood and the in 1940 born Claudio later enjoys the reputation of being a driver for Lancia stable and above all valued for prepping racing and rally cars. The registration also shows the Siata having spent a long period in Sicily.
The Siata looks great. It may not be in concourse condition, it has gloriously matured nonetheless. Luckily no one has tinkered with the car over the years. The whole Siata’s appearance, outside and inside, oozes a lovely mid-fifty’s air.
Under the bonnet, that impression is enhanced. Basically, a Fiat engine embossed with Siata in red on the valve cover together with a lovely piece of Eduardo Weber’s mastery, a proper twin down-draught carburettor without an air-filter. How racy do you like yours? Of course, no standard 1,100 cc block but drilled out to 1,294 cc to stay within the 1,100 to 1.300 cc class limit. Inside the view is also stunning. Just look at the two authentic bucket seats. The dashboard is reminiscent of a smaller, slimmer one found in the Maserati A6G 54 Zagato. The clock faces of the four large round gauges have gently yellowed somewhat in time. Enough description I here you say; what is it like to drive you will want to know. The whole atmosphere and sound the car makes is fantastic. The small barely adjustable seat provides a surprising amount of support. The large steering wheel, proudly sporting a Fiat-logo at its heart for a change, steers very light and is enormously responsive as well.
The engine itself is smoother than expected and responds nicely from down the rev range upwards. The Siata is anything but slow, the aluminium body weighing in at a mere 800 kg and an output of about 80 hp. The gear action is great and delightfully precise. The Siata sound is full of character, as you would hope form a souped-up, slightly old-fashioned engine with more or less an open exhaust… Vrrrrroom! It manages a fair distance, enough for a whole stage in the Mille, with its 80-litre fuel tank.
Driving the Miglia without having to stop to tank? That is quite clever. This Siata is guaranteed acceptance in the MM due to earlier participation of them in 1956. This regardless wether this one was in the original line-up or not. Experience shows the organisation really approves of adding as much variation in the starters field as possible.
Gallery Aaldering is Europe’s leading Classic Cars specialist since 1975! Always 400 Classic and Sportscars in stock, please visit www.gallery-aaldering.com for the current stock list (all offered cars are available in our showroom) and further information. We are located near the German border, 95 km from Düsseldorf and 90 km from Amsterdam. So easy traveling by plane, train, taxi and car. Transport and worldwide shipping can be arranged. No duties/import costs within Europe. We buy, sell and provide consignment sales (selling on behalf of the owner). We can arrange/provide registration/papers for our German (H-Kennzeichen, TÜV, Fahrzeugbrief, Wertgutachten usw.) and Benelux customers. Gallery Aaldering, Arnhemsestraat 47, 6971 AP Brummen, The Netherlands. Tel: 0031-575-564055. Quality, experience and transparency is what sets us apart. We look forward to welcoming you in our showroom
Het geeft niet als u even twee keer moet kijken om te zien wat u hier ziet. Het betreft hier namelijk een auto waarvan er maximaal zeven zijn gebouwd: de Siata 1250 GT Zagato. Gebouwd in 1955 voor de Mille Miglia van 1956, waar hij met een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan heeft deelgenomen. Die Mille Miglia mag voor veel klassiekerliefhebbers dan als een rode lap voor een stier werken, we duiken toch even de verdere geschiedenis van deze werkelijk geweldige 1250 GT in. Zagato is in de jaren ‘50 erg actief om auto’s te bouwen die primair bedoeld zijn om autosport mee te bedrijven. Niet in de laatste plaats omdat Elio Zagato, zoon van oprichter Ugo, zelf behoorlijk succesvol is in de racerij. De technische basis van de 1250 GT Zagato is de Fiat 1100 TV, ‘tipo 103’. Met die sportieve variant van de compacte 1100, de ‘GTI van zijn tijd’, slaat Fiat de spijker op de zeer sportieve kop. Standaard al vlot maar genoeg bedrijven weten het nog wat sneller te maken. De Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), kortweg Siata bijvoorbeeld. Feitelijk is dit een racewagen. Dat alleen al verklaart dus de gang naar Zagato in Milaan, waar in zeer kleine aantallen fantastisch gestroomlijnde aluminium koetsjes zijn geklopt, in dit geval dus op 1100 TV-basis. Kleine aantallen… Waarover hebben we het dan? Daar gaan we weer: naar goede Italiaanse gewoonte weten we dat niet precies. Als we de startlijst van de Mille Miglia 1956 erbij nemen, dan zien we in de klasse Turismo e Gran Turismo van 1.100 tot 1.300 cc zes Siata’s 1250.
De 1250 GT Zagato op deze pagina is de auto met (Fiat-)chassisnummer 198498. Bij de auto komen twee dikke donkerblauwe mappen bij die de historie van de auto behoorlijk gedetailleerd onderbouwen. Een ongekend waardevolle toevoeging bij een auto als deze.
De mappen laten onder andere zien dat de auto op 18 januari 1956 afgeleverd bij de eerste eigenaar, ene Angelo Zuffini. Eén naam valt direct op als we bij de volgende eigenaren kijken: Claudio Maglioli. Dat is om te beginnen de zoon van Umberto Maglioli, een serieuze autocoureur die zelfs tien Grands Prix Formule 1 heeft gereden. Het sportieve autobloed kruipt waar het niet kan gaan en Claudio, geboren in 1940, geniet op wat latere leeftijd een reputatie als fabrieksrijder voor Lancia, maar vooral ook als preparateur van race- en rallywagens. Uit de registraties van de Siata blijkt ook dat de auto lange tijd op Sicilië verbleef.
De Siata staat er werkelijk prachtig bij. Geen perfecte concoursstaat, maar gewoon ‘schitterend oud geworden’. Er is in de loop der tijd ook weinig aan de auto verbasterd. Als we zo om de Siata heen lopen en naar binnen kijken, dan is het in alles een auto van medio jaren vijftig.
Onder de motorkap wordt dat beeld alleen maar versterkt. Hier ligt in de basis een Fiat-motor, maar wel met in het rood ‘Siata’ op het kleppendeksel en daarnaast een mooi werkstukje van Edoardo Weber, een heuse dubbele valstroomcarburateur, zónder luchtfilter. Hoe racy wil je het hebben? Dit is natuurlijk niet zomaar een 1100-blokje, het is opgeboord naar 1.294 cc om nét onder de 1.300-grens te blijven, in verband met de klasse-indelingen in de autosport. Het interieur is al net zo’n feestje. De twee zeer authentieke kuipstoelen vallen natuurlijk op. Het dashboard lijkt verdacht veel op dat van een Maserati A6G 54 Zagato, maar dan kleiner, smaller vooral. De vier grote, ronde klokken zijn door de tand des tijds zachtjes wat vergeeld. Hoogste tijd om te rijden. Het geluid en de hele sfeer in de auto zijn fantastisch. Het kleine, niet echt te verstellen zitje geeft aardig wat zijdelingse steun. Het grote stuur, dat voor de variatie een trots Fiat-logo in het hart draagt, laat zich erg licht maar ook enorm alert bedienen.
De motor is soepeler dan verwacht en pakt ook bij wat lagere toeren mooi op. Traag is de Siata allerminst, zo voelt hij in elk geval niet aan, door de aluminium koets weegt de auto rijklaar maar 800 kg. Het motorvermogen moet rond de 80 pk liggen. Het schakelen is ook een feestje, prachtig nauwkeurig. Ondertussen klinkt de Siata zeer karaktervol, zoals je verwacht van een opgepepte, lichtelijk ouderwetse motor met een vrijwel open uitlaat… ‘Prèèèp!’ Flinke afstanden rijden kan gemakkelijk, met de tachtig(!) liter tank die achterin ligt. Gewoon een hele etappe in de Mille Miglia rijden zonder tussentijds te tanken. Zó gek is die gedachte niet. De Siata wordt in de MM ongetwijfeld toegelaten. Dit ongeacht of dit exemplaar er daarvan nou eentje was of niet, waarbij de ervaring leert dat de organisatie het alleen maar leuk vindt om wat meer variatie in het startveld te hebben.
Es macht nichts, wenn Sie zweimal hinschauen müssen um zu sehen, was Sie hier wirklich sehen. Dies ist ein Auto, von dem maximal sieben Exemplare gebaut wurden: der Siata 1250 GT Zagato. Gebaut 1955 für die Mille Miglia von 1956. Diese Mille Miglia mag für viele klassische Enthusiasten wie ein rotes Tuch für einen Stier wirken, aber zuerst werfen wir einen Blick auf die weitere Geschichte dieser wirklich großartigen 1250 GT. In den 1950er Jahren war Zagato sehr aktiv im Bau von Autos, die hauptsächlich für den Motorsport bestimmt waren. Nicht zuletzt, weil Elio Zagato, Sohn des Gründers Ugo, selbst recht erfolgreich im Rennsport unterwegs war.
Technische Basis des 1250 GT Zagato ist der Fiat 1100 TV, „tipo 103“. Mit dieser sportlichen Variante des kompakten 1100, dem „GTI seiner Zeit“, trifft Fiat den Nagel auf den sehr sportlichen Kopf. Standardmäßig schon schnell, aber viele Unternehmen wissen, wie man es noch schneller machen kann. Die Società Italiana Applicazioni Technice Automobilistiche (S.A.), kurz Siata, zum Beispiel. Eigentlich ist dieses Auto ein Rennwagen. Das allein erklärt schon die Reise zu Zagato in Mailand, wo traumhaft stromlinienförmige Alu-Kutschen in Kleinstauflagen, in diesem Fall auf 1100 TV-Basis, geschlagen wurden. Kleine Zahlen… Worüber reden wir also? In guter italienischer Weise wissen wir es nicht genau. Berücksichtigt man die Starterliste der Mille Miglia 1956, sehen wir sechs Siata 1250 in der Klasse Turismo e Gran Turismo von 1.100 bis 1.300 ccm.
Der 1250 GT Zagato auf dieser Seite ist das Auto mit der (Fiat-) Fahrgestellnummer 198498. Das Auto wird mit zwei dicken dunkelblauen Ordnern geliefert, die die Geschichte des Autos sehr detailliert belegen. Eine unglaublich wertvolle Ergänzung für ein Auto wie dieses. Aus den Ordnern geht unter anderem hervor, dass der Wagen am 18. Januar 1956 an den Erstbesitzer, einen gewissen Angelo Zuffini, ausgeliefert wurde. Ein Name fällt sofort auf, wenn wir uns die folgenden Besitzer ansehen: Claudio Maglioli. Das ist erstmals der Sohn von Umberto Maglioli, einem ernsthaften Rennfahrer, der sogar zehn Formel-1-Grand-Prix gefahren ist. Das sportliche Autoblut kriecht dorthin, wo es nicht hingehen kann und Claudio, Jahrgang 1940, genießt in etwas späterem Alter einen Ruf als Werksfahrer für Lancia und vor allem um das präparieren von Renn- und Rallyeautos. Die Zulassungen des Siata zeigen auch, dass das Auto lange Zeit in Sizilien verbracht hat.
Die Siata sieht wirklich wunderschön aus. Kein perfekter Wettkampfzustand, sondern einfach „schön gealtert“. Im Laufe der Zeit wurde am Auto wenig verändert. Wenn wir um den Siata herumgehen und hineinschauen, dann ist es in allem ein Auto aus der Mitte der fünfziger Jahre.
Unter der Haube wird dieses Bild nochmals verstärkt. Hier ist im Grunde ein Fiat-Motor, aber mit rotem ‘Siata’ auf dem Ventildeckel und auch etwas Schönes von Edoardo Weber, ein echter Doppel-Fallstromvergaser, ohne Luftfilter. Wie rassig wollen Sie es? Das ist natürlich nicht irgendein 1100er Block, sondern der Block wurde auf 1.294 ccm aufgebohrt um aufgrund der Klasseneinteilung im Motorsport knapp unter der 1.300er Grenze zu bleiben. Der Innenraum bietet genau das gleiche Erlebnis. Die beiden sehr authentischen Schalensitze fallen natürlich auf. Das Armaturenbrett sieht verdächtig viel aus wie das eines Maserati A6G 54 Zagato, nur etwas kleiner und vor allem schmaler. Die vier großen, runden Uhren sind durch den Zahn der Zeit leicht vergilbt. Zeit zu fahren. Der Sound und die ganze Atmosphäre im Auto sind fantastisch. Der kleine, nicht wirklich verstellbare Sitz bietet ziemlich viel Seitenhalt. Das große Lenkrad, das zur Variation ein stolzes Fiat-Logo im Herzen trägt, lässt sich sehr leichtgängig, aber auch sehr aufmerksam bedienen.
Der Motor funktioniert geschmeidiger als erwartet und zieht auch bei niedrigeren Drehzahlen gut durch. Langsam ist der Siata keineswegs, zumindest fühlt es sich nicht so an, denn durch die Aluminiumkarosserie wiegt das Auto fahrfertig nur 800 kg. Die Motorleistung soll bei rund 80 PS liegen. Das Schalten gibt auch ein gutes Gefühl, schön präzise. Dabei klingt der Siata sehr charaktervoll, wie man es von einem aufgepeppten, etwas altbackenen Motor mit fast offenem Auspuff erwartet… „Prèèèp!“ Mit dem achtzig (!)-Liter-Tank hinten fällt es leicht, längere Strecken zu fahren. Fahren Sie einfach eine ganze Etappe bei der Mille Miglia, ohne zwischenzeitlich zu tanken, eigentlich ist diese Idee gar nicht so verrückt. Die Siata wird aufgrund ihrer vorherigen Teilnahme im Jahr 1956 direkt in die MM aufgenommen. Dies unabhängig davon, ob dieses Exemplar zu ihnen gehörte oder nicht, wobei die Erfahrung zeigt, dass die Organisation gerne etwas mehr Abwechslung im Starterfeld haben möchte.
Die Gallery Aaldering in den Niederlanden existiert seit 1975 und ist Marktführer in Europa im Bereich von klassischen Fahrzeugen. Es sind immer 400 klassische Fahrzeuge und Sportwagen auf Vorrat. Bitte besuchen Sie unsere Website www.gallery-aaldering.com für den aktuellen Vorrat und weitere Informationen. Alle gezeigte Fahrzeuge sind zu besichtingen in unseren Ausstellungsräumen. Wir haben unseren Sitz unweit der deutschen Grenze, 95 Km Entfernung von Düsseldorf und 90 Km Entfernung von Amsterdam, gut erreichbar mit dem Zug, Auto, Taxi und Flugzeug. Transport und Versand weltweit kann versorgt werden, innerhalb von Europa fallen keine Importsteuern oder Zollkosten an. Unsere Kerntätigkeiten sind Ankauf, Verkauf und Konsignationverkauf. (im Auftrag vom Kunde) Wir versorgen alle Zulassungsunterlagen (H-Kennzeichen, Fahrzeugbrief, Wertgutachten usw.) für unsere deutsche- und Beneluxkunden. Bei uns können Sie auch leasen oder finanzieren! Unser Leasingpartner bietet maßgeschneiderte Lösungen für private und gewerbliche Kunden. Gallery Aaldering, Arnhemsestraat 47, 6971 AP Brummen in den Niederlanden. T. 0031-575-564055 Qualität, Erfahrung und Transparenz sind unsere besondere Merkmale! Wir freuen und auf Ihren Besuch.